Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου
Η λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου είναι το μεγαλύτερο λιμνοθαλλάσιο σύστημα της Ελλάδας, με έκταση περίπου 22.000 στρέμματα. Ο αρχαίος Έλληνας γεωγράφος Στράβων την ονομάζει “Κυνία Λίμνη” ενώ στον Όμηρο απαντάται ως “Περικαλλέα Λίμνη”.
Η λιμνοθάλασσα δημιουργήθηκε κυρίως από την δράση των δύο ποταμών που την οριοθετούν: του Έυηνου στα ανατολικά και του Αχελώου στα δυτικά. Τα φερτά υλικά των ποταμών σιγά σιγά μετέτρεψαν την κλειστή λεκάνη σε μια ρηχή λιμνοθάλασσα, οριοθετημένη από τον Πατραϊκό από στενά αμμώδη νησιά. Οι δύο ποταμοί διαμόρφωσαν το τοπίο και δημιούργησαν μια ιδιαίτερα πλούσια και εύφορη περιοχή. Τα ζεστά νερά της λιμνοθάλασσας είναι ιδανικός χώρος ιχθυοπαραγωγής, καθώς προσφέρουν άφθονη τροφή στα ψάρια και ένα τέλειο μέρος για αναπαραγωγή. Είναι επίσης ένας τόπος που σφύζει από ζωή, με περισσότερα από 280 είδη πουλιών να καταγράφονται στην περιοχή, δηλαδή περίπου το 75% του συνολικού αριθμού των ειδών της Ελλάδος. Η σπουδαιότητα αυτού του οικοτόπου οδήγησε στην προστασία της από την συνθήκη Ramsar και στην ένταξη της στο δίκτυο Natura 2000. Το ιδιαίτερο τοπίο έχει επηρεάσει βαθύτατα την ανθρώπινη δραστηριότητα: εδώ θα δει κανείς τις “πελάδες”, τα ξύλινα σπίτια που είναι χτισμένα στο νερό ενώ την επιφάνεια της λιμνοθάλασσας διασχίζουν οι “γαϊτες”, ενας τοπικός τύπος βάρκας, κατάλληλης για ρηχά νερά.
Στην λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου παράγεται εξαιρετικό ψάρι, τόσο από τους ελεύθερους αλιείς όσο και από τα “ιβάρια” , δηλαδή τα φυσικά ιχθυοτροφεία που λειτουργούν σαν συνεταιρισμοί ψαράδων. Εδώ παράγεται επίσης και το περίφημο αυγοτάραχο Μεσολογγίου, το “ελληνικό χαβιάρι”. Παράγεται από τα αβγά στις ωοθήκες της μπάφας, του θηλυκού κέφαλου, που ζει στη λιμνοθάλασσα, τα οποία αλατίζονται, ξεραίνονται και επικαλύπτονται με μια λεπτή στρώση φυσικού κεριού. Η πλούσια σε ιχνοστοιχεία και μέταλλα λάσπη φημίζεται για τις ιαματικές της ιδιότητες, με χιλιάδες ανθρώπους να επωφελούνται κάθε χρόνο. Τέλος, εδώ υπάρχουν οι μεγαλύτερες αλυκές της χώρας, με μια παραγωγή που μπορεί να φτάσει τους 120.000 τόνους. Η παραγωγή αλατιού στην περιοχή χρονολογείται από τον 14ο αιώνα και συνεχίζεται ως τα σήμερα με αναλλοίωτη την βασική μέθοδο παραγωγής: η θάλασσα στεγνώνει κάτω από την επίδραση του ήλιου και του ανέμου, δημιουργώντας το αλάτι.
