Η λέξη «Αφρίνα» είναι η τοπική ονομασία για αυτό που είναι γνωστό ως Ανθός Άλατος ή Fleur-de-sel. Η αφρίνα παράγεται μόνο στις αλυκές Μεσολογγίου και ο λόγος για αυτό ειναι οι ιδανικές συνθήκες που επικρατούν. Η θάλασσα είναι ρηχή και ζεστή, ώστε να δημιουργείται απο μόνο του το αλάτι, ενώ ο κυματισμός είναι ελάχιστος, πράγμα που βοηθά στην κρυστάλλωση. Οι άνεμοι είναι μέτριας έντασης, ικανοί να στεγνώσουν την θάλασσα και να παρασύρουν τον αφρό, ενώ ο πυθμένας είναι ίσιος, χωρίς κλίσεις.
Η αφρίνα γεννιέται στην επιφάνεια των αλοπηγίων όπου, καθώς η θάλασσα στεγνώνει, δημιουργείται μια λεπτή κρούστα του πρώτου αλατιού. Σιγά σιγά, με την βοήθεια του ανέμου, η κρούστα αυτή θα παρασυρθεί και θα αποτεθεί σαν αφρός στις πλευρές των αλοπηγίων (εξού και η τοπική ονομασία “αφρίνα”). Στην συνέχεια, όταν αυτός ο αφρός στεγνώσει, συλλέγεται αποκλειστικά και μόνο με το χέρι από εξειδικευμένους εργάτες με ξύλινα εργαλεία· μια παμπάλαια τεχνική που ξέρουν αυτοί που την μαζεύουν. Η αφρίνα είναι η πρώτη συγκομιδή των αλυκών: μόλις τελειώσει το μάζεμα της, θα αρχίσει η συλλογή του αλατιού.
Η ποιοτική διαφορά της αφρίνας με το αλάτι είναι παρόμοια με αυτή του βασιλικού πολτού με το μέλι. Η αφρίνα είναι το καλύτερο παράγωγο των αλυκών. Η όψη της είναι ανάλαφρη, σαν τον αφρό απο τον οποίο γεννιέται. Δεν είναι τόσο έντονα αλμυρή όσο το αλάτι και γι αυτό οι τραγανοί της κρύσταλλοι θα είναι ιδανικοί για ωμά φαγητά, όπως πχ σαλάτες. Χρησιμοποιείται επίσης και σε φαγητά μετά το μαγείρεμα, ενώ οι γνωρίζοντες θα σας πούν οτι στην αφρίνα κρύβεται το μυστικό κάθε καλού ψήστη: λίγοι κόκκοι ελάχιστα πριν τελειώσει το ψήσιμο θα νοστιμήσουν χωρίς να στεγνώσουν οποιοδήποτε κρέας ή ψάρι. Τέλος, είναι ευρύτατα διαδεδομένη στην ζαχαροπλαστική, καθώς η ήπια γεύση της είναι ιδανική για συνταγές γλυκών.
